Το γαλλικό πρωτάθλημα είναι το μοναδικό από τα πέντε μεγάλα (Αγγλία, Γερμανία, Ισπανία, Γαλλία και Ιταλία) κι ένα από τα λίγα (μαζί μ’ εκείνα του Βελγίου, της Ολλανδίας, της Σκωτίας και της Κύπρου) που διακόπηκαν οριστικά το Μάρτη, λόγω της πανδημίας και δεν ολοκληρώθηκαν. Η νέα σεζόν ξεκινάει κι έτσι, θα δούμε και πάλι γαλλικό ποδόσφαιρο. Επιτέλους! Μάλιστα, τη δεδομένη χρονική στιγμή, μονοπωλεί το ενδιαφέρον, αφού όλα τα υπόλοιπα – μεγάλα – ολοκληρώθηκαν.
Μόνη της η Παρί, πάει για ρεκόρ
Ενδιαφέρον ως προς την κορυφή, σαφώς και δεν υπάρχει. Η Παρί είναι, όχι ένα βήμα, αλλά… 100 μέτρα μπροστά απ’ όλες τις υπόλοιπες και λογικά, θα κατακτήσει και πάλι τον τίτλο. Αν το πετύχει, θα φτάσει τα 10 τρόπαια στην ιστορία της και θα πιάσει στην 1η θέση της σχετικής λίστας τη Σεντ Ετιέν, η οποία πάντως, τα δικά της πρωταθλήματα, τα πανηγύρισε πριν από αρκετές δεκαετίες. Το θετικό γι’ αυτήν είναι πως, μάλλον θα κρατήσει Νεϊμάρ και Εμπαπέ. Τουλάχιστον με τα ως τώρα δεδομένα, αφού η μετεγγραφική περίοδος ολοκληρώνεται στις 3 Οκτωβρίου. Ωστόσο, ο κορωνοϊός έχει αλλάξει τα δεδομένα. Η διοίκηση της Ρεάλ ανακοίνωσε πως δεν είναι διατεθειμένη να βάλει βαθιά το χέρι στην τσέπη κι έτσι, η απόκτηση του διεθνούς Γάλλου, που αποτελεί διακαή πόθο του Ζιντάν, πάει για άλλη χρονιά. Ο Βραζιλιάνος από την άλλη, θα κάνει… έγκλημα αν πάει τώρα στην Μπάρσα, στην κατάσταση που βρίσκεται αυτή και με τον Μέσι να λέει πως θέλει να φύγει. Οπότε, μάλλον δεν θα υπάρξουν σημαντικές αποχωρήσεις από το Παρίσι.
Η μάχη της τριάδας
Πολύ μεγάλο ενδιαφέρον θα έχει η προσπάθεια των ομάδων που διεκδικούν ένα εισιτήριο για το Τσάμπιονς Λιγκ. Ουσιαστικά τέσσερις θα παλέψουν για δύο θέσεις. Αυτές είναι η Μαρσέιγ, η Λυών, η Λιλ και η Ρεν.
Στον πάγκο της Μαρσέιγ συνεχίζει ο Αντρές Βίλας Μπόας, που πέρυσι θυμήθηκε για πρώτη φορά ύστερα από κάποια χρόνια τον… καλό του εαυτό. Σταθερά δυνατή η ομάδα της Μασσαλίας, αλλά χωρίς το κάτι παραπάνω που χρειάζεται για να κάνει την υπέρβαση.
Η Λυών πρέπει οπωσδήποτε να καλύψει την περσινή αποτυχία και μπαίνει αποφασισμένη να το πράξει, έχοντας πάρει ώθηση από την παρουσία της στα ημιτελικά του Τσάμπιονς Λιγκ. Αντικειμενικά, η ομάδα του Ρούντι Γκαρσιά δεν θα έμενε εκτός Ευρώπης (κάτι που συμβαίνει για 1η φορά ύστερα από 24 χρόνια), αν το πρωτάθλημα ολοκληρωνόταν κανονικά. Η διακοπή όμως, τη βρήκε στην 7η θέση, η ήττα της από την Παρί στον τελικό του Λιγκ Καπ δεν άλλαξε την κατάσταση κι έτσι, δεν θα έχει διεθνής υποχρεώσεις.
Η Λιλ διαθέτει πλέον πολύ… ρευστό, αφού ο Λουξεμβούργιος (με ισπανική καταγωγή) ιδιοκτήτης της, Γκέραρντ Λόπεζ, σπρώχνει χρήμα. Η αποχώρηση του Νιγηριανού στράικερ Οσίμχεν (ή Οσιμέν όπως τον έλεγαν οι Γάλλοι), που πέρυσι έβαλε 13 γκολ σε 27 αγώνες πρωταθλήματος και συνολικά 18 σε 38 παρουσίες του με τα «σκυλιά». Ο έμπειρος και ικανότατος κόουτς Κριστόφ Γκαλτιέ φιλοδοξεί να καλύψει το κενό με τον Νταβίντ, που έκανε «παπάδες» στη Γάνδη κι ήρθε έναντι 30 εκ. ευρώ. Όμως, είναι ο 20χρονος Καναδός έτοιμος να σηκώσει ένα τέτοιο βάρος; Θα φανεί στο χορτάρι.
Όσο για τη Ρεν, το μεγάλο της «ατού» είναι ο Ζουλιέν Στεφάν. Ο 39χρονος κόουτς (γιος του παλιού μεγάλου «άσου» και τεχνικού, Γκι Στεφάν), είναι το «παιδί θαύμα» της γαλλικής προπονητικής και κάποιοι τον συγκρίνουν με τον Νάγκελσμαν της Λειψίας. Πρόπερσι οδήγησε την ομάδα στην κατάκτηση του Κυπέλλου, πέρυσι κατάφερε να τη φέρει στην 3η θέση (πάντα τη στιγμή της διακοπής) και στο Τσάμπιονς Λιγκ. Καλή ομάδα, κινείται για να πάρει τον Σλιμανί, που πέρυσι είχε 9 γκολ κι 7 «ασίστ» σε 18 αγώνες με τη Μονακό. Αν τον πάρει, ενισχύεται δραματικά. Πάντως, πολύ δύσκολα θα επαναλάβει την περσινή επιτυχία.
Τα δύο «ερωτηματικά»
Μονακό και Μπορντό. Μεγάλα «brand name» του γαλλικού ποδοσφαίρου, αλλά…
Η Μονακό κέρδισε το πρωτάθλημα το 2017 (το μοναδικό που δεν πήρε η Παρί την τελευταία οχταετία), όμως την προηγούμενη διετία ήταν ομάδα «παρωδία». Τόσο πρόπερσι, όσο και πέρυσι, έκανε περισσότερες από 12 με 13 μετεγγραφές μετά τις 10 Αυγούστου, αποδεσμεύοντας άλλους τόσους. Σε απλά ελληνικά δηλαδή, άλλη ομάδα έκανε προετοιμασία κι άλλη παρουσιάστηκε στη σεζόν. Για πρώτη φορά ύστερα από αρκετό καιρό, λειτουργεί ως κανονική ομάδα. Πήρε προπονητή τον Νίκο Κόβατς, που οι περισσότεροι θυμούνται πως έφυγε ως αποτυχημένος από την Μπάγερν, με την οποία όμως, ξεχνάμε ότι πήρε νταμπλ. Επίσης, ο Κροάτης είχε εξαιρετική παρουσία στην Άιντραχτ. Ενδεχομένως σε μία ομάδα που δεν έχει την πίεση του πρωταθλητισμού, να μπορεί να δείξει καλύτερα στοιχεία. Η Μονακό έδιωξε ένα… καράβι παίκτες και πλέον, μ’ ένα φυσιολογικό – σε αριθμό – ρόστερ, προετοιμάζεται για την καινούρια σεζόν. Πάντως, έχει χάσει σημαντικές μονάδες και δεν κάλυψε τα κενά, γι’ αυτό και περιμένουμε να τη δούμε. Η λογική πάντως, λέει πως θα παρουσιαστεί καλύτερη.
Η Μπορντό είναι μία ομάδα με εγχώριους τίτλους και διεθνείς διακρίσεις (έχει παίξει σε τελικό του πάλαι ποτέ Κυπέλλου UEFA και στον ημιτελικό του πρόγονου του Τσάμπιονς Λιγκ, του Κυπέλλου Πρωταθλητριών, τη χρονιά του «Χέιζελ», το 1985). Διαθέτει ένα από τα πιο καινούρια κι ωραία γήπεδα της Γαλλίας, το «Ματμούτ Αλταντίκ», αλλά μοιάζει να έχει χάσει την αίγλη της. Η διοίκηση έκανε μία μάλλον σοφή επιλογή με το ν’ αναθέσει τα «ηνία» στον… παππού, Ζαν Λουί Γκασέ. Ο 66χρονος, που έχει μεγάλη θητεία ως βοηθός στην Παρί, έκανε σπουδαία δουλειά τα προηγούμενα χρόνια σε Μονπελιέ και Σεντ Ετιέν και σίγουρα μπορεί να συμμαζέψει την κατάσταση. Πάντως, χρειάζονται μεταγραφές.
Οι «σταθερές» της μέσης
Ακολουθεί ένα γκρουπ ομάδων, που βρίσκονται σταθερά στη μέση της βαθμολογίας. Ξεχωρίζει η Νις, που έχει δυνατή έδρα, πολλά λεφτά και τον Πατρίκ Βιεϊρά στον πάγκο της να κερδίζει εμπειρία και πόντους. Αυτή δείχνει ικανή να ξεχωρίσει και να ψάξει ένα ευρωπαϊκό εισιτήριο. Κάτι ανάλογο θα ψάξει και η Ρεμς, που πέρυσι τα κατάφερε οριακά. Φέτος πάντως, μάλλον δεν θα υπάρχει το όνομά της σε κάποιο από τα διεθνή εισιτήρια. Δύσκολα θα κινδυνέψει και η Ανζέ, που έχει τον ίδιο προπονητή τον Στεφάν Μουλάν, από το 2011. Ομάδα που συνηθίζει να τα πηγαίνει καλά στον Α’ γύρο και να… πέφτει στο Β’. Χωρίς πρόβλημα Μονπελιέ και Στρασβούργο. Αμφότερες στηρίζονται στις έδρες τους, παίρνουν και βαθμούς που χρειάζονται εκτός και δεν έχουν ποτέ άγχος. Τελευταία σε αυτό το γκρουπ η Ναντ, που έχει ως σημείο αναφοράς τον 65χρονο προπονητή Κριστιάν Γκουρκίφ.
Οι υπόλοιποι κινδυνεύουν
Απομένουν εφτά ομάδες, οι οποίες και θα παλέψουν για ν’ αποφύγουν τις τρεις θέσεις που οδηγούν στη Β’ (οι δύο απ’ ευθείας, η άλλη στα πλέι άουτ). Πρόκειται για τις Λανς, Λοριάν, Μετς, Μπρεστ, Νιμ, Ντιζόν και Σεντ Ετιέν. Αν αρχίσουμε ανάποδα, θα δούμε πως οι «Στεφανουά» έχουν στον πάγκο τους τον Κλοντ Πιέλ και λογικά, αυτός θα καταφέρει να τη βγάλει από τους μπελάδες. Πάντως, θα πρέπει να τον βοηθήσει και η διοίκηση και προς το παρόν δεν τον κάνει. Η ομάδα χρειάζεται μετεγγραφές. Στο τέλος όμως, λογικά δεν θα είναι στην τελευταία τριάδα.
Με την «εις άτοπον απαγωγή», φτάνουμε στο συμπέρασμα πως και η Μπρεστ θα βρει τους βαθμούς που χρειάζεται, ενώ από σχετικά καλή θέση για την παραμονή ξεκινάει και η Λοριάν, η οποία επιστρέφει στην κατηγορία ύστερα από τρεις σεζόν. Ωστόσο, θέλει ακόμη πολλή δουλειά. Στη χειρότερη θέση όλων βρίσκονται η Λανς και η Νιμ.
Η πρώτη, παρά τον προβιβασμό της από τη Β’, δεν ενισχύθηκε. Επιπλέον, την αναλαμβάνει ο Φρανκ Εζ, που κάνει ντεμπούτο ως πρώτος προπονητής στα 49 του. Μεγάλο ρίσκο. Κάτι ανάλογο ισχύει και για τη Νιμ, που έχει στον πάγκο της τον 42χρονο Ζερόμ Αρπινιόν, ο οποίος ως τώρα ήταν μόνιμα βοηθός. Να σημειώσουμε πως η Νιμ έχασε τον MVP της, τον τερματοφύλακα Μπερναρντονί.
Σε ό,τι αφορά στα προσφερόμενα στοιχηματικά, το να τερματίσει η Λυών στην πρώτη τριάδα αποτελεί μία πρώτη επιλογή. Οι «λιονέ» θα επιστρέψουν δυναμικά μετά τη φετινή αποτυχία. Στο 1,75 στη Stoiximan.
